ΚΑΜΠΑΝΙΑ «ΟΧΙ ΣΤΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ ΑΠΟ ΚΟΥΝΙΑ»

ΚΑΜΠΑΝΙΑ «ΟΧΙ ΣΤΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ ΑΠΟ ΚΟΥΝΙΑ»

Ορατή μια πρώτη νίκη


ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΕΠΙ ΜΑΚΡΟΝ ΔΙΑΜΕΝΟΝΤΩΝ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΕΛΕΙΩΣΑΝ ΕΔΩ ΤΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΕΤΟΙΜΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΤΟ ΥΠΕΣ

Τα αιτήματα της καμπάνιας «Όχι στο ρατσισμό από την κούνια», όπως το δικαίωμα να εγγράφονται τα παιδιά των μεταναστών στα δημοτολόγια και το δικαίωμα των παιδιών της δεύτερης γενιάς να αποκτούν την ιθαγένεια με τη γέννηση και με τη πολιτογράφηση και να γίνονται πολίτες αυτής της χώρας, κατακτούν όλο και περισσότερες καρδιές στο πανελλήνιο. Κι αυτό έχει συνέπειες, υποχρεώνοντας τη κυβέρνηση στη πρώτη της υποχώρηση. Όπως π.χ. τώρα (κυριολεκτικά, επί του πιεστηρίου) όταν, σύμφωνα με δημοσιεύματα του τύπου, το υπουργείο Εσωτερικών φαίνεται να προχωράει σε ρύθμιση με την οποία τα παιδιά των μεταναστών που έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα και έχουν ολοκληρώσει την 9χρονη υποχρεωτική εκπαίδευση, θα ενταχθούν στο καθεστώς των επί μακρόν διαμενόντων. Πράγμα που σημαίνει πενταετή άδεια παραμονής που θα ανανεώνεται αυτόματα για δυο ακόμα πενταετίες και στη συνέχεια απόκτηση υπηκοότητας! Με άλλα λόγια, πρώτη νίκη της καμπάνιας μας, που συνεχίζει ακάθεκτη μέχρι τη τελική δικαίωσή της…

Η καμπάνια ξεκίνησε το Δεκέμβρη του 2005 από την Ένωση Αφρικανών Γυναικών και την Παγκόσμια Πορεία Γυναικών. Τρία χρόνια είναι ήδη πολλά και είναι γεγονός πως η καμπάνια έχει μια διάρκεια. Ξέρουμε πως τα κινήματα συνήθως πεθαίνουν γρήγορα, η «Κούνια» όμως, όπως αποκαλούμε χαϊδευτικά την καμπάνια μας, έχει κάτι το μαγικό. Αναπτύσσει συνέχεια καινούργιες δυναμικές. Σήμερα, οι ιδέες της ταξιδεύουν παντού στην Ελλάδα, ταξιδεύουν συχνά μέσα από υπόγειες διαδρομές, από το Ιντερνετ, από τα ΜΜΕ, από παρέες νέων, παιδιών μεταναστών που συζητούν μεταξύ τους χωρίς οργανωτική σχέση μαζί μας…

Αλλά υπάρχει κάτι ακόμα πιο σημαντικό: Γεννιέται μια καινούργια κοινωνική ταυτότητα, είναι η δεύτερη γενιά που συνειδητοποιεί την ύπαρξή της…

Τι έχει καταφέρει η καμπάνια.

Η μεγάλη επιτυχία της καμπάνιας είναι που κατάφερε να σπάσει το τείχος της σιωπής και έδωσε ορατότητα στη μέχρι τότε αόρατη δεύτερη γενιά. Αποκάλυψε το καθεστώς του κοινωνικού αποκλεισμού που επιφυλάσσει το ελληνικό κράτος σε ένα ολόκληρο πληθυσμό που πλησιάζει ούτε λίγο πολύ τους 200.000 νέους και νέες! Η καμπάνια έδωσε φωνή στα παιδιά των μεταναστών που ως τότε ήταν φαντάσματα. Σήμερα μπορούμε να πούμε πως η ελληνική κοινωνία έχει πάρει γνώση του προβλήματος και αυτό δεν είναι λίγο. O πολιτικός κόσμος αναγκάστηκε να τοποθετηθεί απέναντι του.

Όμως το πρόβλημα εξακολουθεί να μένει άλυτο και αυτός ο τεράστιος νεανικός πληθυσμός παραμένει μετέωρος. Η αιτία είναι απλή: ενώ τα κόμματα της αντιπολίτευσης έχουν ταχτεί υπέρ των αιτημάτων της καμπάνιας, η κυβέρνηση κάνει ότι δεν βλέπει και δεν ακούει, ακολουθεί μια πολιτική στρουθοκαμηλισμού. Καταφέραμε και κάτι περισσότερο. Ποτέ αγώνας για τα δικαιώματα των μεταναστών στο παρελθόν δεν είχε ξυπνήσει ένα παρόμοιο συναίσθημα αλληλεγγύης από την μεριά των ελλήνων πολιτών. Πράγματι το ζήτημα
των παιδιών των μεταναστών συγκινεί και λειτουργεί σαν αντίδοτο στο δηλητήριο του ρατσισμού, στο μίσος και την διχόνοια.

Η κοινωνική συμπάθεια και η αποδοχή των αιτημάτων της καμπάνιας από τη μεριά πολλών ελλήνων και πολιτικών κομμάτων, με εξαίρεση τη δεξιά, είναι τεράστιο πολιτικό ατού. Δημιουργεί για πρώτη φορά γέφυρες για κοινωνικές συμμαχίες μεταξύ μεταναστών και ελλήνων. Δημιουργεί προϋποθέσεις για να βγουν οι μετανάστες από την πολιτική απομόνωση. Δημιουργεί δυνατότητες για μια άλλη πολιτική εκπροσώπησης των
μεταναστών πέρα από αυτήν των εθνικών τους κοινοτήτων. Δεν θεωρούμε πια άπιαστο όνειρο την αλλαγή του κώδικα ιθαγένειας. Προϋπόθεση βέβαια θα είναι η αλλαγή πλεύσης σε κυβερνητικό επίπεδο. Μια νίκη θα σήμαινε καλύτερους όρους για όλα τα δικαιώματα όλων των μεταναστών.

« Όχι στο ρατσισμό από την κούνια». Ένα κίνημα αξιών!

Το μυστικό της επιτυχίας της καμπάνιας είναι πως έπιασε το σφυγμό της εποχής και ξεκίνησε έναν αγώνα αξιών, απαραίτητο σήμερα περισσότερο από ποτέ!.

18 ολόκληρα χρόνια έχουν περάσει από τότε που η Ελλάδα ξεκίνησε να είναι χώρα μαζικής υποδοχής μεταναστών. Παρόλο που είναι πολλές οι αλλαγές στα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο μεταναστευτικός κόσμος, αλλαγές που αγγίζουν όχι μόνο την νομιμοποίηση τους και την αγορά εργασίας αλλά και τις κοινωνικές και πολιτισμικές δομές ολόκληρης της κοινωνίας, η πολιτεία αρνιέται πως οι μετανάστες ήρθαν εδώ για να μείνουν. Δεν τους δίνει το δικαίωμα να κάνουν αυτό που κάνουν όλοι οι άνθρωποι: να διασκεδάζουν, να ερωτεύονται, να παντρεύονται και να κάνουν παιδιά.

Και ταυτόχρονα, το κράτος αντιμετωπίζει τη νέα μετανάστευση με καταστολή στα σύνορα, με μαζικές επαναπροωθήσεις, με φυλακίσεις, απελάσεις, βασανιστήρια, ρατσισμό και ξενοφοβία. Αντιμετωπίζει την πρώτη γενιά μεταναστών σαν να είναι περαστικοί από τη χώρα μας. Ανέχεται την ύπαρξη των μεταναστών της πρώτης γενιάς στη ελληνική γη μόνο σαν να είναι άψυχες παραγωγικές μηχανές, αλλοτριωμένα ρομπότ και αντικείμενα που τα ξεζουμίζεις και μετά τα πετάς σαν λεμονόκουπες. Και έχει κάθε συμφέρον να το κάνει, μια που η συνεισφορά των «ξένων» νόμιμων και παράνομων στην ελληνική ανάπτυξη είναι μεγάλη, ισοδυναμεί με το 2,8% του ακαθάριστου εθνικού προϊόντος.

Ενώ όμως δίνει δικαιώματα με το σταγονόμετρο στην πρώτη γενιά μεταναστών, στα παιδιά τους που γεννιούνται στην Ελλάδα, δίνει δυστυχώς όχι απλώς λιγότερα αλλά καθόλου δικαιώματα!

Με λίγα λόγια η μεταναστευτική πολιτική δεν νοιάζεται καθόλου για την ζωή και για τις ανθρώπινες ανάγκες των μεταναστών. Με άλλα λόγια, θα έλεγε κανείς πως για αυτήν οι μετανάστες δεν είναι καν άνθρωποι. Δεν έχει προβλέψει τίποτε για την πρόνοια και για την αναπαραγωγή τους, αλλά ακόμα χειρότερα, δεν έχει προβλέψει τίποτε για τον θάνατο τους. (Η εγγραφή στα δημοτολόγια εξασφαλίζει και την πρόσβαση στο οικογενειακό τάφο). Με αυτή την πολιτική άρνησης της εγγραφής των παιδιών των μεταναστών που γεννιούνται στην Ελλάδα -αλλά και όλων των μεταναστών- στα δημοτολόγια για να γίνουν πολίτες αυτής της χώρας, το κράτος αρνείται ουσιαστικά τις πιο βασικές ανθρώπινες αξίες.. Και αυτό δεν το ανεχόμαστε!

Το κίνημα «Όχι στο ρατσισμό από την κούνια» είναι μια ηθική εξέγερση ενάντια στην άρνηση της ίδιας της ζωής! Για αυτό πρέπει να συνεχίσει, πρέπει να το υποστηρίξουμε, να γίνει ένα αληθινό μαζικό κίνημα πολιτών για να νικήσουμε την απάνθρωπη πολιτική του κράτους.

Σόνια Μητραλιά, μέλος της επιτροπής πρωτοβουλίας «Όχι στο ρατσισμό από την κούνια»

http://www.kounia.org